:(((
Czasem zdarza się, że piszemy tu pożegnanie któregoś z naszych podopiecznych, którzy odeszli do lepszego świata wprost z Psitula. Dzisiaj chcielibyśmy pożegnać psa, który wcale długo u nas nie mieszkał, znalazł dom i odszedł szczęśliwy i kochany. Jego historia jest jednak wyjątkowa. Brutus bywał częstym gościem w naszym schronisku. Zgarnialiśmy go z ulicy wielokrotnie, dzwoniliśmy do właścicieli, oni go odbierali. Taka wańka-wstańka. Kiedy Brutus trafił do nas po raz enty 21 sierpnia 2012 było jasne, że już nikt go nigdy nie odbierze. Brutus był u skraju sił. Chudy, słaby i ślepy. Wszystko wskazywało na to, że przyjdzie mu dokończyć życia na schroniskowych kafelkach, a to jest prawdziwa gehenna dla ślepego psa, otoczonego kilkuset drapieżnikami, których słyszy i czuje ale nie widzi i nie wie, że są za kratami, że nie zrobią mu krzywdy! Minęły dwa tygodnie i zdarzył się cud. Brutus znalazł dom! I to taki przez duże „D”. Stary ślepiec trafił szóstkę z kumulacją! Kanapa, mały chłopczyk z którym świetnie się gra w piłkę i pani do tulenia! Koniec z błądzeniem po Zabrzu i pytaniem, czy zostanę dziś wpuszczony do domu, koniec z siedzeniem w kącie boksu – od tej chwili kanapy, fotele, dywany, fusbal, miłość i wolność! Taki cud! Brutus miał najpiękniejszy rok życia.. Odszedł już od nas, czeka na swoich ludzkich aniołów i wybiegnie im kiedyś tam na powitanie! A my dziękujemy, za cud! Że wzięliście starego i ślepego i że się nie baliście, że przecież za niedługo będzie bolało...

24.10.2013

:))))

28.09.2012